Strona główna
PÓŁNOCNO-ZACHODNIA CZĘŚĆ OBRĘBU OCHRONNEGO REZERWAT Drukuj

     Najmłodsza część Obrębu (dawny Obręb Ochronny Hwoźna)

Panorama
z wieży widokowej

Północno-zachodnia część Obrębu Ochronnego Rezerwat zajmuje powierzchnię 5158, 21 ha (w tym powierzchnia leśna - 4728,39 ha) i jest podzielona na cztery obwody ochronne: Cupryki, Gruszki, Masiewo i Zamosze. Do niedawna teren 4 wyżej wymienionych obwodów ochronnych zwany był Obrębem Ochronnym Hwoźna – nazwa pochodziła od malowniczej rzeki Hwoźna, która przecina Park Narodowy oddzielając teren Parku chroniony od 1921 r. od terenu przyłączonego do Parku w 1996 r.

Północno-zachodnia część Parku Narodowego otoczona jest zwartym kompleksem Puszczy i tylko od północy graniczy z polaną, na której położona jest wieś Stare Masiewo. Jest to wieś o układzie szeregówki, z dobrze zachowaną architekturą drewnianą, typową dla tych okolic.

Wejście do O.O. Hwoźna

Na terenie uroczysk Głuszec, Wilczy Szlak czy Paliska, jak również we fragmentach nad rzeką Hwoźną i Narewką las zachował swój naturalny charakter. Jednakże większa część drzewostanów tego obszaru podlegała wcześniej typowej gospodarce leśnej, dlatego spotyka się tu liczne uprawy, młodniki czy drągowiny - różne fazy rozwojowe drzewostanów posadzonych i pielęgnowanych ręką człowieka. Dlatego większa część tego obszaru Parku podlega czynnej ochronie przyrody, która dopuszcza prowadzenie zabiegów ochronnych. Jednak czynna ochrona przyrody jest tu realizowany jedynie w ekosystemach nieleśnych.

Parking na składnicy
przed Kosym Mostem

Drzewostany północnej i zachodniej części parku narodowego są mocno zróżnicowane. Największy udział w powierzchni drzewostanów ma sosna - 31,3%, występująca głównie na siedliskach borów, borów mieszanych i lasów mieszanych. Drzewostany sosnowe młodszych i średnich klas wieku pochodzą z odnowienia sztucznego, charakteryzują się wysokim stopniem zadrzewienia, małą różnorodnością i słabo rozwiniętą piętrowością. W starszych drzewostanach natomiast można zauważyć naturalne procesy zmieniające sztuczne drzewostany, mianowicie samoistnie zaczynają wkraczać domieszki innych gatunków: świerka, brzozy, osiki, lipy i grabu, które często tworzą drugie piętro.

Szlak Carska Tropina

Następne w kolejności są drzewostany świerkowe - zajmują 18,7% powierzchni leśnej tej części Obrębu Rezerwat, występują głównie na siedliskach od boru świeżego do lasu wilgotnego, a śladowo też w olsie jesionowym. Drzewostany te pochodzą głownie z odnowień sztucznych, natomiast część z nich powstała z odnowienia naturalnego na powierzchniach otwartych, wcześniej odnowionych sztucznie i zniszczonych przez zwierzynę. Zasobność tych drzewostanów nie jest zbyt wysoka.

Drzewostany z dębem jako gatunkiem panującym w tej części Obrębu zajmują11,2% powierzchni. Zajmują one siedliska od boru mieszanego wilgotnego, poprzez las świeży, las mieszany wilgotny, las świeży, las wilgotny i ols jesionowy. W wyniku silnej presji zwierzyny w początkach XX wieku, brakuje drzewostanów dębowych w wieku 50-100 lat, natomiast występuje wiele pojedynczych drzew, które osiągnęły wiek 300 i więcej lat. Drzewostany dębowe charakteryzują się dużą różnorodnością gatunkową i dobrze rozwiniętą strukturą pionową. Jedne z ciekawszych drzewostanów dębowych, tworzące typowe zbiorowiska grądu, można spotkać na trasie zielonego szlaku w uroczysku Wilczy Szlak.

Rzeka Hwoźna
Rzeka Narewka
Las naturalny
charakter lasu

Jesion tworzy drzewostany na siedliskach lasu wilgotnego, olsu i olsu jesionowego, łącznie na powierzchni 6,3%. Występuje on głównie w przedziale wiekowym 100-200 lat. W ostatnich latach szczególnie młode drzewostany jesionowe cierpią na chorobę określaną zamieraniem jesionów. Choroba to prowadzi do obumierania całych fragmentów drzewostanów. Z czasem na skutek wiatrów jesiony się wywracają tworząc liczne otwarte powierzchnie. Takie fragmenty drzewostanów spotkamy na trasie Carskiej Tropiny (czarny szlak).

Sosny

Drzewostany olszowe zajmują 22,1%, występują na siedliskach boru mieszanego wilgotnego, boru mieszanego bagiennego, lasu mieszanego wilgotnego, lasu mieszanego bagiennego, lasu wilgotnego, olsu i olsu jesionowego.

Pozostałe gatunki tworzą drzewostany na dużo mniejszej powierzchni. I tak klon zajmuje powierzchnię 0,5% i występuje na siedliskach lasu mieszanego wilgotnego i lasu świeżego, grab występuje tylko na 1,3% powierzchni. Występuje głównie na siedliskach lasu świeżego i lasu wilgotnego, a w mniejszym stopniu w borach mieszanych świeżych i lasach mieszanych świeżych. Jego lite drzewostany tworzą się w wyniku naturalnych przemian pokoleniowych, natomiast grab bardzo często stanowi główny składnik nalotu i podrostu oraz drugiego piętra w innych drzewostanach na siedliskach żyznych. Drzewostany osikowe, powstałe w procesie regeneracji drzewostanów, zajmują 1,5% powierzchni Obrębu, natomiast charakteryzujące się najwyższą zasobnością drzewostany z panującą lipą występują na 0,4% powierzchni.

Zamieranie jesiona

W północnej i zachodniej części Parku możemy odnaleźć następujące leśne i nieleśne zbiorowiska roślinne: Vaccinio vitis idaeae-Pinetum typicum, Tilio-Carpinetum typicum, Vaccinio vitis ideae-Pinetum myrtilletosum, Calamagrostio arundinaceae-Piceetum, Tilio-Carpinetum stachyetosum, Melitti-Carpinetum, Tilio-Carpinetum calamagrostietosum, Circaeo-Alnetum, Molinio-Pinetum, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Vaccinio vitis idaeae-Pinetum myrtilletosum, Sphagno girgensohnii-Piceetum dryopteridetosum, Piceo-Alnetum, Tilio-Carpinetum caricetosum remotae, Ledo-Sphagnetum, Tilio-Carpinetum circaeaetosum alpinae, Vaccinio myrtilli-Piceetum, Querco-Piceetum typicum, Carici elongatae-Alnetum Querco-Piceetum stellarietosum, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Sphagno girgensohnii-Piceetum myrtilletosum, Dryopteridi thelypteridis-Betuletum pubescentis, Corylo-Piceetum, Sphagno-Betuletum, Molinietalia, Phragmitetalia.

Świat fauny jest równie bogaty jak flory. W tej części parku narodowego żyje stadko około 50-60 żubrów, które często można spotkać wędrując szlakami. Dla miłośników tych pięknych zwierząt Park stworzył dwie ostoje, gdzie można żubry obserwować w ich naturalnym środowisku w okresie zimy (Ostoja Kosy Most, Ostoja Czoło). Ale nie tylko żubry można spotkać na terenie obrębu: są tu jelenie, sarny, dziki, czasem wędrują łosie. W okolicach rzek można spotkać bobra, wydrę, norkę i wiele mniejszych ssaków. W BPN mieszka jedna wataha wilków, która w zależności od warunków zmienia swoją liczebność. Czasem pojawi się ryś - kocur, a czasem kotka z małymi. Jednak by spotkać te zwierzęta trzeba mieć dużo szczęścia. Również świat ptaków jest bardzo bogaty. W całej Puszczy Białowieskiej jest blisko 250 gatunków ptaków (ok. 180 gatunków to ptaki lęgowe) i sporą część z nich można zobaczyć na terenie tej części obrębu, z takimi rzadkościami jak: bocian czarny, orlik krzykliwy, orzełek włochaty, czasem zimą w dolinach rzecznych pojawiają się bieliki. Częstym gościem na szlakach jest jarząbek, a po lesie niesie się stuk dzięciołów. Świat owadów jest przebogaty - sprzyja temu duża ilość martwego drewna znajdującego się w lesie.

T a część Białowieskiego Parku Narodowego jest w szeroki sposób udostępniony zarówno dla turystyki pieszej jak i rowerowej. Ponad 25 km szlaków pieszych i 14 km szlaków rowerowych ukazuje najciekawsze fragmenty tego zakątku Parku. Liczne obiekty turystyczne, tj. drewniane kładki, punkty widokowe, wiaty ułatwiają zwiedzanie i obcowanie z przyrodą. Po szlakach w północno-zachodniej część Obrębu Ochronnego Rezerwat turyści indywidualni mogą poruszać się bez przewodnika. Na teren Obrębu prowadzą 3 główne drogi wejściowe:

  • od strony Narewki - dojście (lub dojazd) drogą Narewkowską, a później Morańską do składnicy przed Kosym Mostem;
  • od strony osady Zamosze (1 km od wsi Masiewo);
  • od strony wsi Stare Masiewo (na końcu drogi powiatowej).

Na skraju osady Zamosze znajduje się również miejsce ogniskowe z możliwością rezerwacji u leśniczego Obwodu Ochronnego Zamosze.

Poruszając się po terenie Obrębu Ochronnego Rezerwat należy pamiętać o przestrzeganiu zasad zwiedzania BPN [Zasady zwiedzania BPN ].

Punkt widokowy
Ostoja Żubrów

Administracja terenowa obrębu to 10 osób zatrudnionych na stanowiskach w Służbie Parku Narodowego.

Skansen kolejki
wąskotorowej
Ogniska na Hwoźnej
Struktura jest prosta, co ułatwia administrowanie terenem i wypełnianie funkcji parku. Ponieważ są cztery obwody ochronne [leśnictwa] jest zatrudnionych czterech leśniczych i każdy leśniczy ma do pomocy jednego podleśniczego. Nad całością obrębu czuwa nadleśniczy, który do pomocy ma adiunkta. Dodatkowo na stałe jest zatrudnionych dwóch robotników, którzy wykonują różne prace na terenie obrębu. Główne prace są zlecane na zewnątrz i wykonują je Zakłady Usług Leśnych lub inne firmy.

 

Wszelkich informacji na temat Obrębu można uzyskać u administracji terenowej.



 
  • Polish
  • English
home