MIA£ RACJÊ LINNEUSZ (CZ. 1) (str. 2)
WOJCIECH ADAMOWSKI
Jesieni± li¶cie niektórych jesionów opadaj± zielone, a u innych ¿ó³kn±. Przy silnych jesiennych przymrozkach opadanie li¶ci mo¿e mieæ bardzo gwa³towny przebieg – wszystkie li¶cie spadaj± w ci±gu kilku godzin.

GRZYBY JAKO ¯YWNO¦Æ FUNKCJONALNA (str. 5)
KRZYSZTOF GRZYWNOWICZ
Definicje naukowe, g³ównie zachodnie, s± zwiêz³e – ¿ywno¶æ funkcjonalna jest ¿ywno¶ci± naturaln± lub obrabian± (g³ównie przez fermentacjê), która zawiera zwi±zki biologicznie aktywne o znanych klinicznie lub udokumentowanych korzy¶ciach dla zdrowia.

JAK OGL¡DAÆ GRZYBY ¯EBY WIDZIEÆ ICH CECHY (CZ. 1)
CECHY KAPELUSZA (str. 8)
ANNA KUJAWA
Kszta³t kapelusza najczê¶ciej ulega zmianie podczas rozwoju owocnika, pocz±tkowo kapelusze s± zazwyczaj wypuk³e, pó³kuliste lub walcowate (chroni± rozwijaj±cy siê hymenofor – blaszki, rurki, kolce), a w miarê dojrzewania zarodników rozpo¶cieraj± siê i przybieraj± kszta³t lekko wypuk³y, p³aski lub lejkowaty.

WIERNI JESIONOWI (str. 11)
MAREK W. KOZ£OWSKI
Jesiony maj± swoje szpeciele, mszyce, koliszki, pryszczarki, korniki i kilka gatunków li¶cio¿erców z ró¿nych grup owadów, w tym g³ównie skrajnie wyspecjalizowanych, nie spotykanych nigdzie poza nimi. Takich wyspecjalizowanych ro¶lino¿erców okre¶la siê mianem monofagów. Czêsto ich ³aciñskie nazwy maj± epitet nios±cy w sobie nazwê ro¶liny ¿ywicielskiej, w tym wypadku: „fraxini”, „fraxius” czy „fraxinivora”. ¯yj± one z jesionami ju¿ przez miliony pokoleñ i po prostu nie s± w stanie rozwijaæ siê nigdzie indziej.

OKRUCHY PAMIÊCI. BIA£OWIE¯A (CZ. 2) (str. 14)
PRZEMYS£AW SZCZÊSNY
Potem, prowadzony przez Dziadka w stronê furtki do wyj¶cia na ³±kê w stronê Rezerwatu ¦cis³ego, mia³em za zadanie odszukaæ we mchu w pobli¿u kêpy m³odych modrzewi i brzózek, ¶wie¿o wyros³e czerwone ko¼larze – „czerwonog³ówce”, jak mówi³ Dziadek. Te wiêksze starannie wyzbieraæ u¿ywaj±c scyzoryka Dziadka, te mniejsze ponakrywaæ przyniesionymi li¶æmi dêbu – „by nie zmarz³y w nocy”.