
Walory przyrodnicze |
![]() |
Dzisiejsza Puszcza Bia³owieska, to kompleks le¶ny o obszarze 150 tys. ha po³o¿ony po obydwu stronach granicy Polski i Bia³orusi. Czê¶æ zachodnia, znajduj±ca siê w Polsce, zajmuje 62,5 tys. ha; czê¶æ wschodnia, znajduj±ca siê na Bia³orusi, zajmuje 87,5 tys. ha - tworzy Park Narodowy "Bie³awie¿skaja Puszcza". Dziêki temu do pocz±tku XX w. zachowa³y siê tu lasy pochodzenia naturalnego, a w nich najwiêksze zwierzê Europy - ¿ubr. Pierwsze rabunkowe wyrêby przypadaj± na okres I wojny ¶wiatowej, wówczas to w pocz±tku 1919 r. gin± w niej ostatnie ¿ubry. Pocz±tki parku narodowego wi±¿± siê z wypraw± grupy uczonych pod wodz± prof. W³adys³awa Szafera w kwietniu 1919 roku do Bia³owie¿y, której celem by³o sprawdzenie, czy zachowa³y siê jeszcze w Puszczy ¿ubry. ¯ubrów ju¿ nie zastano, lecz wynikiem wyprawy by³o podjêcie starañ o ochronê fragmentu prastarej kniei w postaci parku narodowego. Poczynione wysi³ki przynios³y efekt w postaci decyzji o powo³aniu piêciu rezerwatów w Puszczy Bia³owieskiej, ustanowionej na konferencji w dniu 29 grudnia 1921 roku w Departamencie Le¶nictwa Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Pañstwowych w Warszawie. W 1924 r. - po reorganizacji lasów pañstwowych - powstaje jednostka administracyjno-organizacyjna: Nadle¶nictwo Rezerwat. Przeprowadzona rok pó¼niej reorganizacji jego struktury pozostawi³a w jego zarz±dzie dwa spo¶ród piêciu rezerwatów (pozosta³e trzy rezerwaty przekazano pod nadzór nadle¶nictwom, na terenie których siê znajdowa³y). W 1932 r. Nadle¶nictwo Rezerwat przekszta³cono w "Park Narodowy w Bia³owie¿y" o obszarze 4693,24 ha w ca³o¶ci objêty ochron± ¶cis³±. W 1947 r. jednostkê tê restytuowano jako Bia³owieski Park Narodowy o powierzchni 4716 ha. W 1996 r. obszar Parku powiêkszono do 10 501,95 ha. Nale¿y przy tym dodaæ, ¿e walory przyrodnicze i stosowane formy ochrony, spe³nia³y od pocz±tku (tj. od 1921 r.) kryteria obowi±zuj±cej obecnie miêdzynarodowej definicji parku narodowego. Jest to wiêc najstarszy z istniej±cych w Polsce 23 parków narodowych. |