
![]() |
,,PNRP’’ 35(4) – 2016 r.
Porosty parku dworskiego w Klukowiczach (Po³udniowe Podlasie) STRESZCZENIE Artyku³ prezentuje wykaz gatunków porostów parku dworskiego w Klukowiczach (województwo podlaskie, Pó³nocno-Wschodnia Polska). Badania przeprowadzono w 2015 roku. Stwierdzono wystêpowanie 49 taksonów, w tym 37 gatunków epifitów, 10 epilitów i 3 epiksylitów. Sze¶æ gatunków jest zagro¿onych w skali kraju: Evernia prunastri, Hypogymnia tubulosa, Parmelina tiliacea, Ramalina farinacea, R. fraxinea i R. pollinaria. Trzy taksony objête s± ochron± czê¶ciow± – Hypogymnia tubulosa, Ramalina farinacea i R. pollinaria, oraz dwa ochron± ¶cis³± – Parmelina tiliacea i Ramalina fraxinea.
Materia³y do brioflory Polski ¦rodkowej. STRESZCZENIE
Artyku³ prezentuje wyniki badañ prowadzonych w 2006, 2007 oraz 2011 roku w
rezerwacie £aznów. Badany obiekt zlokalizowany jest na obszarze
województwa £ódzkiego, pomiêdzy miastami £ód¼ oraz Tomaszów
Mazowiecki, nieopodal wsi: Chrusty Nowe, Chrusty Stare, Kolonia
Rokiciny oraz £aznowska Wola. Wspó³rzêdne rezerwatu to 19° 46'
E oraz 51° 41' N.
Interesuj±ce elementy flory rezerwatu „Murawy Dobromierskie" STRESZCZENIE Ostatnie badania geobotaniczne rezerwatu „Murawy Dobromierskie" przeprowadzono w 2012 roku. Ich g³ównym celem by³o rozpoznanie jednostek kserotermicznej ro¶linno¶ci niele¶nej terenu. Wyniki badañ dostarczy³y równie¿ interesuj±cych informacji na temat zmian, jakie dokona³y siê we florze obiektu od czasu poprzednich studiów (Olaczek i in. 1993). Na podstawie oryginalnych tabel fitosocjologicznych, tabel zaczerpniêtych ze ¼róde³ starszych (Olaczek i in. l.c.) oraz notatek terenowych, sporz±dzono wykaz nowych oraz ustêpuj±cych taksonów ro¶lin, cennych z uwagi na fakt objêcia ochron± gatunkow±, obecno¶æ na czerwonych listach b±d¼ szczególnie ciep³olubny charakter. Wykaz (Tab. 1) obejmuje 19 taksonów nowych i 12 innych, które prawdopodobnie ust±pi³y z obszaru rezerwatu. Z nowych gatunków, a¿ 7 by³o zwi±zane z ciep³olubnymi okrajkami z klasy Trifolio-Geranietea sanguinei. Zasadniczo potwierdza to wnioski p³yn±ce z rozwa¿añ nad sukcesj± wtórn± zachodz±c± w rezerwacie, który to proces zdaje siê byæ inicjowany ekspansj± ciep³olubnych zio³oro¶li (Szygendowski 2013; Szygendowski, Brzeg 2016).
Herpetofauna Cisowsko-Or³owiñskiego Parku Krajobrazowego STRESZCZENIE
Badania by³y prowadzone w latach 2015-2016 na terenie Cisowsko-Or³owiñskiego
Parku Krajobrazowego, obejmuj±cego obszar 20 706 ha. Obserwowano
wystêpowanie i rozmieszczenie p³azów i gadów, biologiê i
fenologiê wybranych gatunków (Bufo
bufo, Pelophylax esculentus, Rana temporaria)
oraz istniej±ce zagro¿enia.
Drobne ssaki Bolimowskiego Parku Krajobrazowego STRESZCZENIE Analizowano zrzutki puszczyka Strix aluco w celu okre¶lenia struktury zgrupowañ drobnych ssaków zasiedlaj±cych Bolimowski Park Krajobrazowy i bezpo¶rednio przylegaj±ce do niego tereny. Na 15 stanowiskach zlokalizowanych w ró¿nych czê¶ciach terenu badañ i w ró¿nych typach ¶rodowisk (Ryc. 1, Tab. 1) stwierdzono 1650 osobników nale¿±cych do 24 gatunków: 4 ryjówkokszta³tnych, 8 nietoperzy, 11 gryzoni i 1 z rzêdu drapie¿nych (Tab. 2). W lasach i na obrze¿ach kompleksów le¶nych najczê¶ciej ³owionymi przez sowy gatunkami by³y: ryjówka aksamitna Sorex araneus, nornica ruda Myodes glareolus i mysz le¶na Apodemus flavicollis, natomiast w krajobrazie rolniczym: nornik zwyczajny Microtus arvalis, mysz domowa Mus musculus i mysz polna Apodemus agrarius. W zgrupowaniu drobnych ssaków na terenie badañ dominowa³y liczebnie: nornica ruda, ryjówka aksamitna, nornik zwyczajny i mysz le¶na. W miejskim parku w Skierniewicach stosunkowo czêste by³y: mysz polna i darniówka zwyczajna Microtus subterraneus. Do gatunków rzadko ³owionych przez sowy nale¿a³y: ³asica Mustela nivalis, szczur wêdrowny Rattus norvegicus, rzêsorek rzeczek Neomys fodiens, wszystkie nietoperze i orzesznica Muscardinus avellanarius (Tab. 2). Stwierdzono 8 gatunków nietoperzy, a ich udzia³ w diecie puszczyków by³ stosunkowo du¿y (0,7% w¶ród ssaków). W ¶rodkowej Polsce teren ten wyró¿nia siê stosunkowo du¿ym bogactwem zgrupowania drobnych ssaków, chocia¿ w porównaniu do pobliskiej Puszczy Kampinoskiej brak tu karczownika Arvicola amphibius.
Analiza stanu fizykochemicznego STRESZCZENIE Rzeka Drawa jest wa¿nym elementem ¶rodowiska przyrodniczego Pomorza Zachodniego. £±czy ze sob± dwie wa¿ne formy ochrony przyrody: Drawski Park Krajobrazowy z Drawieñskim Parkiem Narodowym (DPN). Ca³a zlewnia Drawy charakteryzuje siê zró¿nicowanym ukszta³towaniem terenu i ró¿nym jego u¿ytkowaniem, co w krótkim czasie wp³ywa na zmiany warto¶ci parametrów fizykochemicznych, szczególnie nieorganicznych zwi±zków biogennych, decyduj±cych o tempie produkcji pierwotnej. Celem niniejszej pracy by³a analiza stanu fizykochemicznego wód Drawy, S³opicy, Korytnicy i P³ocicznej wraz z jej dop³ywami w odniesieniu do warunków ¶rodowiskowych, ze szczególnym uwzglêdnieniem warunków antropogenicznych. Warto¶ci badanych parametrów fizykochemicznych w odniesieniu do przestrzennego ich rozk³adu w Drawie, nie wskazuj± raczej na istotne zmiany ¶rodowiskowe zachodz±ce na badanym odcinku Drawy. Drug± wa¿n± rzek± w DPN jest P³ociczna. Nie jest ona na obszarze DPN nara¿ona na niekorzystny wp³yw antropogeniczny. Jednak w biegu jej dop³ywów Runicy i Cieszynce znajduj± siê wysoko zeutrofizowane p³ytkie, jeziora le¿±ce w obrêbie zabudowañ. Niewielki wp³yw na stan fizykochemiczny w Drawie ma tak¿e rzeka Korytnica. Jednak warto¶ci parametrów fizykochemicznych mierzonych na dop³ywach Drawy i P³ocicznej nie wskazywa³y na niekorzystny ich wp³yw na stan wód samej Drawy. Generalnie, analizuj±c stan fizykochemiczny badanych stanowisk, uznaæ nale¿y, ¿e wody najwa¿niejszych rzek DPN nie s± szczególnie zagro¿one przez otaczaj±cy je obszar i wystêpuj±ce w nim specyficzne warunki ¶rodowiskowe, zarówno te naturalne, jak i antropogeniczne. Istniej±, co prawda odcinki, a mianowicie tu¿ za jeziorem Adamowo, za jeziorem Nowa Korytnica, za jeziorem Dubie, które w wyra¼ny i nag³y sposób zmieniaj± warto¶ci wska¼ników fizykochemicznych. Lecz oddzia³ywanie takie jest zazwyczaj krótkotrwa³e, zachodz±ce w okresie letnim, co jest typowym zjawiskiem w zeutrofizowanych jeziorach ca³kowicie zmieniaj±cych re¿im rzeczny.
Niewykorzystane dziedzictwo kulturowe. STRESZCZENIE
Rezerwat przyrodniczy Bia³a Woda znajduje siê w Ma³ych Pieninach w
po³udniowej Polsce. Jest to miejsce o du¿ych walorach naturalnych,
ale na tym obszarze znajduje siê równie¿ zapomniane dziedzictwo
kulturowe. Wspominane pozosta³o¶ci s± datowane na okres nowo¿ytny.
Przynale¿± do osadnictwa Rusinów Szlachtowskich.
NOTATKI FLORYSTYCZNE, FAUNISTYCZNE I MYKOBIOTYCZNE
Nowe stanowiska STRESZCZENIE
W pracy zawarto nowe dane o wystêpowaniu 30 gatunków pluskwiaków
ró¿noskrzyd³ych w Pieninach. Ca³y materia³ zosta³ zebrany w
roku 2009 na 12 stanowiskach, standardow± metod± czerpakowania
ro¶linno¶ci zielnej. Dziewiêæ gatunków zosta³o podanych z
Pienin po raz pierwszy. Potwierdzono wystêpowanie w Pieninach Tingis
ragusana, bardzo rzadko wystêpuj±cego w Polsce przedstawiciela
prze¶wietlikowatych. |