LI¦Æ LI¦CIOWI NIERÓWNY CZ. I (str. 2)
Wojciech Adamowski
Li¶cie to podstawa. To w li¶ciach odbywa siê skomplikowany proces fotosyntezy, w wyniku którego z wody i dwutlenku wêgla przy udziale energii s³onecznej powstaj± wêglowodany. Ca³a reszta drzewa to jedynie rusztowanie maj±ce na celu wyniesienie li¶cia ku ¶wiat³u.

FASCYNUJ¡CY ¦WIAT GRZYBÓW NIEWIELKICH (str. 5)
Anna Kujawa
Przed nami ¶wiat „grzybów niewielkich” o owocnikach wielko¶ci oko³o 1 – 2 cm. Zazwyczaj pomijane, niezauwa¿ane, przy bli¿szym poznaniu urzekaj± formami, kolorami, ró¿norodno¶ci± budowy. Tak, jak ich „kuzyni” o wiêkszych owocnikach, chêtnie zbieranych do jedzenia, pe³ni± w lesie ró¿norodne funkcje.

KORNIK DRUKARZ CZ. I (str. 8)
Jerzy M. Gutowski
O korniku drukarzu napisano ju¿ tysi±ce publikacji, w wielu jêzykach ¶wiata. I wci±¿ powstaj± nowe, opisuj±ce ró¿ne aspekty jego struktury genetycznej, biologii, rozmieszczenia, znaczenia gospodarczego i roli w ekosystemach le¶nych. Po¶wiêcane s± mu sympozja, konferencje, warsztaty,seminaria i liczne programy badawcze. Przyjrzyjmy siê dok³adniej, co to za fenomen? Dlaczego tak wa¿ny jest ten ma³y owad?

BOCIAN CZARNY NIE JEST ZUPE£NIE CZARNY
BOCIAN BIA£Y NIE JEST CA£KIEM BIA£Y CZ. II (str. 11)
Tomasz Cofta
Bocian bia³y z czarnymi piórami w skrzyd³ach jest dobrze znany, wielu z nas widuje go nawet na co dzieñ. ¯yje on od wieków z cz³owiekiem, we wsiach i na obrze¿ach du¿ych miast. Rzadko mo¿na znale¼æ jego gniazdo w¶ród ³±k na odludziu, a nigdy w lesie.

Nie sposób omówiæ wszystkich osi±gniêæ polskich lekarzy weterynarii w zakresie ochrony zdrowia ¿ubrów w Polsce ani wymieniæ nazwisk wszystkich osób, które siê nimi opiekowa³y. Wszyscy lekarze weterynarii sprawuj±cy opiekê nad zdrowiem ¿ubrów na ró¿nych etapach restytucji – za-równo praktycy, jak i naukowcy, przyczynili siê swoj± rzeteln± prac± i wielkim zaanga¿owaniem do w³a¶ciwej ochrony ¿ubra i pomy¶lnych rezultatów restytucji gatunku. Jednocze¶nie publikuj±c prace naukowe i prezentuj±c wyniki swoich badañ na konferencjach naukowych w kraju i za granic± upowszechniali wiedzê o tym gatunku i przyczyniali siê do zrozumienia potrzeby jego ochrony.