
![]() |
![]() |
„PNRP” 39(3) – 2020 r.
Szata ro¶linna wybranych ¶ródle¶nych oczek wodnych Narol (Roztocze) STRESZCZENIE
Flora i zbiorowiska ro¶linne oczek wodnych s± cennymi elementami
¶rodowiska przyrodniczego, zas³uguj±cym na szczególn± ochronê, ze wzglêdu na wa¿ne funkcje ekologiczne. W pracy
przedstawiono wyniki badañ nad szat± ro¶linn± czterech,
¶ródle¶nych oczek wodnych wystêpuj±cych na terenie gminy Narol. Wszystkie
analizowane obiekty s± objête ochron± w formie u¿ytków ekologicznych. Zosta³y utworzone w celu ochrony pozosta³o¶ci
naturalnych ekosystemów ¶ródle¶nych jezior, maj±cych znaczenie dla zachowania
bioró¿norodno¶ci gatunkowej i typów ¶rodowisk oraz unikatowych zasobów
genowych.
Stan poznania pszczó³ (Hymenoptera, Apoidea, Apiformes) STRESZCZENIE
W oparciu o dane z pi¶miennictwa i materia³y niepublikowane przedstawiono
aktualny stan poznania fauny pszczó³ w dziewiêciu parkach krajobrazowych
¶rodkowej Polski: Bolimowskim PK, Brudzeñskim PK, Gostyniñsko-W³oc³awskim PK,
PK Miêdzyrzecza Warty i Widawki, PK Wzniesieñ £ódzkich, Przedborskim PK,
Spalskim PK, Sulejowskim PK i Za³êczañskim PK. £±cznie wykazano 265 gatunków
pszczó³, co stanowi 55,5% fauny krajowej tej grupy owadów. Zró¿nicowanie
gatunkowe pszczó³ najlepiej poznano w PK Wzniesieñ £ódzkich (186 taksonów),
Bolimowskim PK (144) i PK Miêdzyrzecza Warty i Widawki (133).
Ichtiofauna rezerwatów przyrody Wdeckiego Parku Krajobrazowego STRESZCZENIE W pracy analizowano ichtiofaunê rezerwatów przyrody Jezioro Ciche oraz Jezioro Piaseczno znajduj±cych siê na obszarze Wdeckiego Parku Krajobrazowego. Ryby by³y ³owione w denne i pelagiczne sieci typu nordyckiego zgodnie z europejskim standardem (CEN 2005). Sieci o zró¿nicowanych rozmiarach oczek umo¿liwiaj± z³owienie wielu gatunków ryb o ró¿nych rozmiarach cia³a. W trzech zbadanych jeziorach stwierdzono ³±cznie 18 gatunków ryb nale¿±cych do piêciu rodzin. Jeziora ró¿ni±ce siê pochodzeniem oraz cechami morfometrycznymi mia³y odmienny sk³ad gatunkowy, zagêszczenie oraz strukturê zespo³ów ryb. Bogactwo gatunkowe zespo³ów ryb badanych jezior waha³o siê od 4 do 16 gatunków. Tylko wzdrêga (Scardinius erythrophthalmus) wystêpowa³a we wszystkich jeziorach. Najwiêksze bogactwo gatunkowe stwierdzono w Jeziorze Ciche, które posiada po³±czenie ze zbiornikiem ¯ur, a najmniejsze w izolowanym i najmniejszym Jeziorze ¯abinek. Badane jeziora, jako elementy krajobrazu Wdeckiego Parku Krajobrazowego, odgrywaj± wa¿n± rolê w ochronie rzadkich i nara¿onych na wyginiêcie gatunków ryb. Ze wzglêdu na ochronê rzadkich gatunków ryb, w¶ród badanych jezior najwa¿niejsz± rolê spe³nia rezerwat przyrody Jezioro Piaseczno. Natomiast z punktu widzenia ochrony regionalnej fauny ryb, wszystkie trzy jeziora s± wa¿nymi obiektami przyrodniczymi. Istotne ró¿nice sk³adu gatunkowego i struktury zespo³ów ryb miêdzy badanymi jeziorami s± wa¿nym czynnikiem w utrzymaniu ogólnej ró¿norodno¶ci regionalnej ichtiofauny.
Czy wydra (Lutra lutra) mo¿e zasiedlaæ jeziora dystroficzne? STRESZCZENIE
Badania by³y prowadzone na terenie Wigierskiego Parku Narodowego w okresie
26.06-10.12.2019r. W roku poprzedzaj±cym badania
(2018 rok) przeprowadzona zosta³a inwentaryzacja wydry (Romanowski i in. 2018)
przy u¿yciu standardowej metody badañ. Na wszystkich zbiornikach i ciekach
wodnych Parku wyznaczono 59 punktów inwentaryzacyjnych. Wyniki inwentaryzacji wykaza³y obecno¶æ wydry w obszarze
39 punktów inwentaryzacyjnych. Wydra wystêpowa³a w 22 jeziorach o typach
limnologicznych: mezo-eutroficznym, eutroficznym, stawowym, oraz we wszystkich
rzekach Parku, jak równie¿ w obszarze 3 punktów inwentaryzacyjnych wyznaczonych
na rowach melioracyjnych. Jeziorami gdzie nie stwierdzono wystêpowania wydry
by³y wszystkie „suchary" - jeziora dystroficzne. Panuj±ce w wiêkszo¶ci jezior
dystroficznych WPN hydrochemiczne warunki siedliskowe, sprzyjaj± utrzymaniu
dysharmoniczno¶ci tych ekosystemów wodnych, co wp³ywa na niewielk± ró¿norodno¶æ
gatunkow± ryb stanowi±cych podstawowy pokarm wydry. Dlatego w 2019 roku, w celu weryfikacji otrzymanych
wyników, w obszarze wszystkich „sucharów" Parku rozmieszczono fotopu³apki oraz
naturalny atraktant wabi±cy drapie¿niki. Wydry wabiono przy u¿yciu wydzieliny stroju
bobrowego (castoreum) oraz
przyodbytowych gruczo³ów analnych bobra europejskiego. Na brzegach 19. jezior
dystroficznych za³o¿ono po 1. powierzchni badawczej. W przeci±gu ca³ego okresu badawczego atraktant by³
uzupe³niany przed fotopu³apkami 3-krotnie. Ponadto okre¶lono jaki
wp³yw na zasiedlenia zbiornika przez wydrê mo¿e mieæ dostêpno¶æ jej
podstawowego pokarmu - ryb. Podczas
badañ podjêto te¿ próbê wskazania czy czynniki antropogeniczne oraz odleg³o¶æ
„sucharów" od du¿ych jezior i nieuregulowanych rzek, mog± mieæ wp³yw na
wystêpowanie wydry w obszarach jezior dystroficznych.
Kronika
Lekarz bia³owieskich ¿ubrów
Odnale¼æ i ocaliæ ostatnie ¿ubry - co wiadomo o misji Hermana Knothego STRESZCZENIE Artyku³ przedstawia misjê Hermana Knothego w Puszczy Bia³owieskiej w marcu 1919 r. Wschodz±ce w³adze polskie powierzy³y Knothe, przyrodnikowi i my¶liwemu, zadanie znalezienia ostatniego ¿ubra w lesie bia³owieskim w celu uratowania gatunku. Misja zakoñczy³a siê niepowodzeniem: ostatni zaobserwowany ¿ubr zosta³ zabity przez k³usowników. Opis misji zosta³ przygotowany na pro¶bê Jana Sztolcmana, który pó¼niej go opublikowa³. Dziêki misji Knothego znana jest zarówno data zabicia jednego z ostatnich ¿ubrów bia³owieskich, jak i starania polskiej administracji o uratowanie gatunku. Pó¼niej Herman Knothe bra³ czynny udzia³ w restytucji ¿ubra w Puszczy Bia³owieskiej. |