Po zakończeniu działań wojennych, w 1919 r. do Puszczy Białowieskiej wysłana została ekspedycja naukowców pod przewodnictwem prof. Władysława Szafera. Początkowo w poszukiwaniu żubrów, których jednak nie znaleziono, ponieważ podczas I wojny światowej zostały wystrzelane przez wojska niemieckie i kłusowników. Pomimo, iż wolno żyjących żubrów nie odnaleziono, uwagę naukowców zwrócił unikatowy ekosystem leśny - las naturalny o charakterze pierwotnym. 29 grudnia 1921 r. na konferencji w Departamencie Leśnictwa, Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych w Warszawie, na części obecnego obszaru Parku oraz w innych fragmentach Puszczy Białowieskiej, poczynione przez naukowców wysiłki przyniosły efekt w postaci decyzji o powołaniu pięciu rezerwatów przyrody, z których dwa obecnie tworzą serce Białowieskiego Parku Narodowego, jakim jest Rezerwat Ścisły:

1. Rezerwat ścisły położony w Nadleśnictwie Browskim, składający się z oddziałów 258, 288, 289, 318, 319, 344 i 345.

2. Rezerwat ścisły sosnowy, położony w Nadleśnictwie Królewskim, w oddziałach 814 i 836.

3. Rezerwat ścisły jodłowy w Cisówce w oddziale 561.

4. Rezerwat częściowy w Nadleśnictwie Browskim z drzewostanów położonych na północ od polany Białowieskiej, graniczący od północy z rzeką Hwoźną, przechodzący na zachód za rzekę Narewkę do Nadleśnictwa Hajnowskiego, obejmując oddziały 221 i 253 (uroczysko Zamczysko); na wschodzie graniczy z rezerwatem ścisłym nr 1.

5. Rezerwat częściowy, biegnący pasem wzdłuż szosy z Białowieży do Zwierzyńca, szerokości 500 m z obu stron.

W 1924 r. dwa z rezerwatów dały specjalną jednostkę o nazwie „Nadleśnictwo Rezerwat". W 1932 r. „Nadleśnictwo Rezerwat" zostało przekształcone w „Park Narodowy w Białowieży". W 1947 r. jednostkę restytuowano jako Białowieski Park Narodowy i pod tą nazwą funkcjonuje do dziś. Podstawą prawną była ustawa o ochronie przyrody z dnia 10 marca 1934 r. Pomimo faktu, że z formalnego punktu widzenia tę datę należy uważać za początek funkcjonowania parku narodowego, to już wcześniejsze struktury administracyjne -rezerwaty przyrody utworzone w 1921 r., Nadleśnictwo Rezerwat utworzone w 1924 r. i Park Narodowy w Białowieży utworzony w 1932 r., realizowały ochronę środowiska przyrodniczego ze ścisłym reżimem ochronnym, jakim charakteryzuje park narodowy.

Służba Parku Narodowego realizuje współcześnie zadania Białowieskiego Parku Narodowego: nadrzędne, jakim jest ochrona unikalnej już w skali świata przyrody, ale także odpowiedzialne udostępnianie walorów przyrodniczych Parku dla zwiedzających i powiązana z nim działalność edukacyjna i naukowa. Wyjątkowa bioróżnorodność oraz niebywały już współcześnie charakter pradawnej Puszczy, wraz z jej skarbami przyrodniczymi, historycznymi i kulturowymi, stanowią kruchy i delikatny element naszego wspólnego dziedzictwa. Dziedzictwa, które otrzymaliśmy od tych, którzy w przeszłości dali świadectwo walki o jego zachowanie i które i my staramy się zachować, aby obdarzyć nim naszych potomnych. Przypadająca w tym roku setna rocznica ochrony przyrody Parku jest powodem do dumy i do podkreślenia faktu, iż to wyjątkowe dziedzictwo przyrodnicze, za które wszyscy jesteśmy odpowiedzialni. Zarówno Pracownicy Parku, jak mieszkańcy regionu i kraju - wszyscy ci, dla których bogactwo przyrodnicze Białowieskiego Parku Narodowego stanowi niematerialne dziedzictwo ludzkości.

21 grudnia 2021 r. w Ministerstwie Klimatu i Środowiska odbyła się inauguracja obchodów  100-lecia istnienia Białowieskiego Parku Narodowego. W wydarzeniu transmitowanym online udział wzięli: Małgorzata Golińska - Sekretarz Stanu, Główny Konserwator Przyrody, Michał Krzysiak - Dyrektor Białowieskiego Parku Narodowego oraz członkowie Rady Naukowej Białowieskiego Parku Narodowego.

29 grudnia 2021 r., w dniu 100 urodzin Białowieskiego Parku Narodowego, Pracownicy Służby Parku stawili się do pracy w mundurach wyjściowych, aby symbolicznie uczcić ten uroczysty dzień.

Fot. Białowieski Park Narodowy, Ministerstwo Klimatu i Środowiska