Strona główna arrow Puszcza ostoją żubrów
Puszcza Białowieska ostoją żubrów Drukuj
 

Po II wojnie światowej Puszcza Białowieska została podzielona granicą państwową: część zachodnia pozostała w Polsce, część wschodnia odeszła do Białorusi. W polskiej części położone były rezerwaty hodowlane z ocalałymi 17 żubrami.

Pomyślny rozwój hodowli pozwolił na powrót żubra do natury. Pierwsze dwa żubry opuściły rezerwat w 1952 roku. W kolejnych latach wypuszczano dalsze sztuki. Łącznie, do 1966 roku wypuszczono 38 żubrów. Pierwsze obserwacje wypuszczonych zwierząt dotyczyły oceny zdolności adaptacji do życia w naturze. Należy przy tym pamiętać, iż żubry od pięciu pokoleń żyły w niewoli. Adaptacja nie zawsze przebiegała pomyślnie. Często żubry wolały niewolę i pełne koryto niż trud samodzielnego zdobywania pokarmu. Rytmu życia żubrów na wolności nie wyznaczał stukot wiader oznajmiających ranne i wieczorowe karmienie, lecz rytm przyrody. Pierwsze cielę urodziło się w Puszczy Białowieskiej w 1957 roku. Rozwój populacji postępował intensywnie do początku lat siedemdziesiątych. W 1971 roku przekroczyła 200 osobników. W tym roku rozpoczęto regulację liczebności stada. Żubry odławiano i wywożono do innych ośrodków hodowlanych.

Po II wojnie światowej (1945 -2014) z Puszczy Białowieskiej (rezerwaty i stado wolne) odłowiono i wysłano 553 żubrów. Żubry trafiły do wszystkich rezerwatów hodowlanych w Polsce i do większości hodowli w Europie. Szczególne znaczenie miało przekazanie żubrów do białoruskiej części Puszczy Białowieskiej. Umożliwiło to powstanie drugiej wolnej populacji w Puszczy Białowieskiej. Pierwsze żubry opuściły tam rezerwaty w 1953 roku. Oba stada rozwijały się równolegle, lecz w izolacji spowodowanej tym, że rejony ich bytowania były odległe od siebie. Tylko pojedyncze byki sporadycznie przekraczały granicę. W 1980 roku po stronie białoruskiej zbudowano wzdłuż granicy płot, co stworzyło sztuczną barierę nie tylko dla żubrów, ale i innych zwierząt zamieszkujących Puszczę Białowieską. Liczebność populacji żubrów w białoruskiej części Puszczy Biało­wieskiej w końcu 2014 roku osiągnęła wielkość 462 osobników. W polskiej części Puszczy Bia­łowieskiej w końcu 2014 roku żyło 522 żubry. Na całym obsza­rze Puszczy Białowieskiej bytu­je obecnie najliczniejsza wolna populacja żubrów na świecie licząca 984 osobniki.

Inwentaryzacja żubrów w Pusz­czy Białowieskiej prowadzo­na jest co roku w okresie zimo­wym i po­lega na liczeniu poszczególnych osobników w zimowych ostojach następujących kategoriach wiekowo-płciowych: samce (byki) i samice (krowy) w wieku 4 lat i powyżej, młodzież 2-3 letnia i cielęta do jednego roku. Szczególnie ważne jest ustalenie liczby urodzonych cieląt. Przypad­ki śmierci żubrów odnotowuje się na bieżąco w ciągu całego roku.



 
  • Polish
  • English
home