Żubr-król Puszczy Białowieskiej. Stado pasie się we wczesnowiosennym grądzie. Samica opiekuje się młodymi. Słyszymy charakterystyczny głos żubrów nazwany chruczeniem.

Tradycja polowań królewskich sięga XV wieku. Nad bezpieczeństwem królów podczas polowań czuwali min. osocznicy, czyli specjalna służba powołana do ochrony Puszczy i żubrów.

W olsie żuraw zakłada swoje gniazdo, tu też zdobywa pokarm. Stagnująca woda chroni młode przed większością drapieżników. Wiosną słyszymy chóry żab.

W mrocznej borealnej świerczynie bagiennej, pod korą świerka poszukuje pokarmu dzięcioł trójpalczasty. W nasłonecznionych miejscach wygrzewają się gady.

Nad brzegiem rzeki, w łęgu młody tchórz poszukuje żab, stanowiących jego podstawowy pokarm. Tu również żerują bociany czarne oraz zimorodki polując na ryby.

Grąd, czyli las mieszany jest dominującym zbiorowiskiem w Puszczy. Ze względu na swoją żyzność dostarcza on pokarmu wielu roślinożercom np. rodzinie dzików. Sposób poszukiwania przez dziki pokarmu, czyli buchtowanie-sprzyja odnawianiu się lasu.

Bór jest lasem iglastym, dość ubogim, ale to właśnie tu zbieramy większość grzybów jadalnych. Młode liski czekają na powrót rodziców z polowania. Zaczynają już odkrywać otaczający je świat.

Zycie toczące się w lesie pod naszymi stopami jest bardzo bogate. Borsuki bardzo dbają o swoje nory, które użytkują z pokolenia na pokolenie.