Po raz pierwszy Światowy Dzień Mokradeł obchodzony był w 1997 roku. Termin tego
ekologicznego święta wyznaczono na 2 lutego, co ściśle wiąże się z podpisaną w
tej dacie Konwencją Ramsarską (najstarsza światowa konwencja poświęcona
ochronie środowiska przyrodniczego), stojącą na straży ochrony i zrównoważonego
użytkowania mokradeł. Zgodnie z konwencją mokradło to obszar leżący na
pograniczu środowiska wodnego i lądowego - to bagna, wody śródlądowe oraz
najpłytsze przybrzeżne wody morskie.
Światowy Dzień Mokradeł zwraca uwagę na środowiska wodne w szerszym zakresie, np. dotyczącym
ekosystemów leśnych związanych z wodą. Stąd w przededniu 49 rocznicy podpisania
tak ważnej konwencji, warto wspomnieć o siedliskach wodnych Białowieskiego Parku.
Choć na obszarze Białowieskiego Parku Narodowego dominują siedliska leśne, to są one
urozmaicone siedliskami nieleśnymi i wodnymi. Wody powierzchniowe pokrywają
niewiele ponad 0,18% powierzchni Parku, a ponad 60% jego obszaru stanowią
siedliska ściśle zależne od wód. „...Głównym
elementem układu hydrologicznego Parku są rzeki. Najcenniejsze obszary leśnie
BPN, położone są w widłach rzek Narewka i Hwoźna. Ponad 44% powierzchni Parku
odwadnia system Hwoźnej..." (Bajkiewicz-Grabowska, Karczewska 2012).
Istotnym elementem sieci hydrograficznej BPN są bagna śródleśne - zarówno
płytkie torfowiska wysokie, przejściowe, jak i niskie, o pochodzeniu szuwaro-turzycowym lub
olsowym. Torfowiska zajmują około 15% powierzchni Parku i w większości porasta je las.
Dzień Mokradeł świętowany jest przez organizacje pozarządowe, agencje rządowe oraz instytucje
zajmujące się ochroną przyrody i edukacją, np. parki narodowe, Narodowy Fundusz
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, uczelnie. W czasie Dnia Mokradeł organizowane są konferencje, konkursy, audycje
oraz są promowane programy ochronne. W tym roku święto otrzymało hasło: „Mokradła
dla różnorodności biologicznej" - tym bardziej zachęcamy do lektury wydawnictwa
- „Ekosystemy wodne Białowieskiego Parku Narodowego" (wydanego w ramach
projektu realizowanego przez Białowieski Park Narodowy wraz z Centrum
Informacji o Środowisku UNEP/GRID-Warszawa). Publikacja zredagowana przez dr Renatę Krzyściak-Kosińską i dr hab.
Elżbietę Wilk-Woźniak zawiera wyniki inwentaryzacji siedlisk i organizmów
wodnych Białowieskiego Parku Narodowego przeprowadzonej w 2015 roku przez
zespół specjalistów z kilku ośrodków naukowych Polski - jest to dokumentacja
aktualnego stanu ekosystemów wodnych Parku.
|