Każdego roku, po zebraniu aktualnych  informacji od wszystkich hodowców żubrów na świecie, publikowane są dane o stanie tych zwierząt na koniec roku minionego. Niedawno opublikowana „Księga Rodowodowa Żubrów" prezentuje dane na koniec 2019 roku, kiedy to na świecie żyło w sumie 8461 żubrów, w tym: 1738 w hodowlach zamkniętych (ośrodkach hodowlanych, ogrodach zoologicznych, prywatnych zwierzyńcach i in.), 479 osobników w hodowlach półwolnych (dużych, ogrodzonych terenach, gdzie nie ma możliwości rozróżniania poszczególnych zwierząt) oraz 6244 żubry w hodowlach wolnych.

Większość stad żubrowych znajduje się w Europie. Jedna hodowla jest obecnie w Kanadzie, dwie w Indonezji, po jednej w Azerbejdżanie, Kazachstanie i Tadżykistanie oraz kilka w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.

W Polsce na koniec 2019 roku mieliśmy 2269 żubrów, w tym: 221 w hodowlach zamkniętych oraz 2048 w hodowlach wolnych, gdzie zwierzęta te żyją we właściwych dla nich ekosystemach leśnych.  Obecnie w naszym kraju mamy sześć takich stad. Są to: Puszcza Białowieska (770 żubrów), Bieszczady (668), Stado Zachodniopomorskie (305), Puszcza Knyszyńska (184), Puszcza Borecka (112) i Puszcza Augustowska (9).

W lipcu 2019 roku, w ogrodzie zoologicznym w Mińsku na Białorusi, urodziły się żubry-bliźniaki - 2 samce: BUSHA i BUJASHA. Żubrzyce bardzo rzadko rodzą bliźnięta. W KRŻ zanotowaliśmy zaledwie 4 takie przypadki: w 2010 roku w słowackiej hodowli Topol'čianky (bliźniaki przeżyły zaledwie kilka miesięcy), w 2012 roku w szwedzkiej hodowli Eriksberg (żyją do dzisiaj), w 2018 roku w półwolnej czeskiej hodowli Milovice i w 2019 w Mińsku. Jednak tylko w mińskim zoo urodziły się dwa samce, bowiem we wszystkich pozostałych przypadkach krowy-żubrzyce rodziły cieliczki (samice). Zdjęcia bliźniąt czeskich i białoruskich można zobaczyć w najnowszej „Księdze Rodowodowej Żubrów 2019".

Gatunek  żubr europejski został w 1966 roku wpisany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) do tzw. „Czerwonej księgi gatunków zagrożonych" i wciąż tam figuruje, choć już nie jako „gatunek zagrożony (endangered)", lecz „narażony (vulnerable)". A ponieważ wszystkie obecnie żyjące na świecie żubry wywodzą się od zaledwie 12 osobników, więc mają niewielką zmienność genetyczną  i  trudno przewidzieć, jaki będzie ich dalszy los. Już teraz wiemy, że gatunek ten jest podatny na wiele chorób, więc trzeba szczególnie o niego dbać, chronić, badać i mieć nadzieję, że jego liczebność wciąż będzie z roku na rok podlegać korzystnym  zmianom. Tak więc los żubra nadal pozostaje w rękach człowieka i nadal, jak w przypadku wielu gatunków dużych ssaków będzie zależał od sprawnego prowadzenia jego ochrony w skali Europy i świata.