Każdego roku, po zebraniu aktualnych informacji od wszystkich hodowców żubrów na
świecie, publikowane są dane o stanie tych zwierząt na koniec roku minionego.
Niedawno opublikowana „Księga Rodowodowa Żubrów" prezentuje dane na koniec 2019
roku, kiedy to na świecie żyło w sumie 8461 żubrów, w tym: 1738 w hodowlach
zamkniętych (ośrodkach hodowlanych, ogrodach zoologicznych, prywatnych
zwierzyńcach i in.), 479 osobników w hodowlach półwolnych (dużych, ogrodzonych
terenach, gdzie nie ma możliwości rozróżniania poszczególnych zwierząt) oraz
6244 żubry w hodowlach wolnych.
Większość stad żubrowych znajduje się w Europie. Jedna hodowla jest obecnie w Kanadzie,
dwie w Indonezji, po jednej w Azerbejdżanie, Kazachstanie i Tadżykistanie
oraz kilka w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.
W Polsce na koniec 2019 roku mieliśmy 2269 żubrów, w tym: 221 w hodowlach
zamkniętych oraz 2048 w hodowlach wolnych, gdzie zwierzęta te żyją we
właściwych dla nich ekosystemach leśnych. Obecnie w naszym kraju mamy
sześć takich stad. Są to: Puszcza Białowieska (770 żubrów), Bieszczady (668),
Stado Zachodniopomorskie (305), Puszcza Knyszyńska (184), Puszcza Borecka (112)
i Puszcza Augustowska (9).
W lipcu 2019 roku, w ogrodzie zoologicznym w Mińsku na Białorusi, urodziły się
żubry-bliźniaki - 2 samce: BUSHA i BUJASHA. Żubrzyce bardzo rzadko rodzą
bliźnięta. W KRŻ zanotowaliśmy zaledwie 4 takie przypadki: w 2010 roku w
słowackiej hodowli Topol'čianky
(bliźniaki przeżyły zaledwie kilka miesięcy), w 2012 roku w szwedzkiej hodowli
Eriksberg (żyją do dzisiaj), w 2018 roku w półwolnej czeskiej hodowli Milovice
i w 2019 w Mińsku. Jednak tylko w mińskim zoo urodziły się dwa samce, bowiem we
wszystkich pozostałych przypadkach krowy-żubrzyce rodziły cieliczki (samice).
Zdjęcia bliźniąt czeskich i białoruskich można zobaczyć w najnowszej „Księdze
Rodowodowej Żubrów 2019".
Gatunek żubr europejski został w 1966 roku wpisany przez Międzynarodową Unię Ochrony
Przyrody (IUCN) do tzw. „Czerwonej księgi gatunków zagrożonych" i wciąż tam
figuruje, choć już nie jako „gatunek zagrożony (endangered)", lecz
„narażony (vulnerable)". A ponieważ wszystkie obecnie żyjące na świecie
żubry wywodzą się od zaledwie 12 osobników, więc mają niewielką zmienność
genetyczną i trudno przewidzieć, jaki będzie ich dalszy los. Już
teraz wiemy, że gatunek ten jest podatny na wiele chorób, więc trzeba
szczególnie o niego dbać, chronić, badać i mieć nadzieję, że jego liczebność
wciąż będzie z roku na rok podlegać korzystnym zmianom. Tak więc los
żubra nadal pozostaje w rękach człowieka i nadal, jak w przypadku wielu
gatunków dużych ssaków będzie zależał od sprawnego prowadzenia jego ochrony w
skali Europy i świata.
|