"MATECZNIK BIAŁOWIESKI " (1/2016)
BIULETYN PRZYRODNICZY
BIAŁOWIESKIEGO PARKU NARODOWEGO

w numerze

MIAŁ RACJĘ LINNEUSZ (CZ. 2) (str. 2)
Wojciech Adamowski
Jesion to niezwykłe drzewo z jeszcze jednego powodu: może on zmieniać funkcjonalną płeć z roku na rok. Pojedyncze drzewo może w danym roku wytworzyć tylko kwiaty męskie, tylko żeńskie albo też oba ich rodzaje. Niepozorne, pozbawione płatków kwiaty rozwijają się przed liśćmi. Zdarza się również, że drzewo w ogóle nie zakwitnie, niejako odpoczywając.

GRZYBY LECZNICZE (str. 5.)
Krzysztof Grzywnowicz
Grzyby stosowane w medycynie ludowej stają się stopniowo częścią medycyny oficjalnej, niemniej w Polsce raczej o nich się nie mówi („nie należy robić ludziom nieuzasadnionej nadziei”). A niektóre z nich stosowane były już przez naszych przodków w epoce kamiennej. Stosowano grzyby świeże (zewnętrznie, wewnętrznie jako pożywienie) i jako wyciągi wodne (okłady zewnętrzne lub napary do picia), oraz jako suszone i wyciągi alkoholowe.

JAK OGLĄDAĆ GRZYBY, ŻEBY WIDZIEĆ ICH CECHY (CZ. 2 CECHY TRZONU) (str. 8)
Anna Kujawa
Kolej na element, który zazwyczaj (choć nie zawsze) łączy kapelusz z podłożem, z którego wyrasta owocnik. Takim łącznikiem jest trzon. Jeśli przyjrzymy się uważnie temu fragmentowi owocnika okaże się, że różnorodność zarówno kształtów, jak też barw i struktury jego powierzchni jest ogromna. Cechy trzonu są nie mniej ważne w identyfikacji grzybów od cech kapelusza.

OKRUCHY PAMIĘCI (CZ. 3 WARSZAWA, CZ. 4 WSPÓLNE WAKACJE) (STR. 11)
Przemysław Szczęsny
Dziadek zbierał materiał do swoich badań entomologicznych. Czynił to zawsze i wszędzie, skrobiąc swoim scyzorykiem i wielkim okulizakiem po pniakach. Ale kompletował też materiał fotograficzny, do swojej kolejnej książki – „W Dolinie Orlich Gniazd”.

Białowieski epizod w relacji Estebanillo Gonzáleza (STR. 17)
Piotr Daszkiewicz, Tomasz Samojlik
Wielokrotnie wznawiana książka Estebanillo Gonzáleza La vida y hechos de Estebanillo González, hombre de buen humor, compuesta por él mesmo (Życie i czyny Estebanillo Gonzáleza, człowieka dowcipnego, spisane przez niego samego) zaliczana jest do kanonu klasyki literatury języka hiszpańskiego i skarbów kultury europejskiej.